کاش این تراکتور خودزنی نکند/ عجب تیم خوبی دارد این آقای اسکوچیچ؛ دست زنوزی هم درد نکند...

از همان روزی که محمدرضا زنوزی مالکیت باشگاه محبوب تراکتور را خرید، هواداران پرشمار این تیم منتظر یک جام قهرمانی در لیگ بودند. تراکتور دو بار فاتح جام حذفی شده اما کیست که نداند بردن لیگ مزه دیگری دارد؟ در جام حذفی شما با چند بازی طی فواصل زمانی می‌توانید پیروز شوید اما همه دنیا لیک را ملاک می‌گذارد، چرا که یک سال تمام شما باید خوب باشید.

محمدرضا زنوزی الحق و و الانصاف تمام توانش را برای تراکتور گذاشت. او هر سال بهترین مربیان و ستاره‌ها را خرید و از امکانات و مسائل جانبی برای تیمش کم نگذاشت. در بسیاری سال‌ها تراکتور شانس قهرمانی هم داشت اما همیشه از یک جا ضربه خورد... اگر از هر کارشناس فوتبال یا از هر هوادار تراکتور یا سایر تیم‌ها بپرسید به شما یک جواب می‌دهد، اینکه تراکتور همیشه از داخل و درون باشگاه بیشتر ضربه خورده تا از بیرون و از رقبا و این چیزی است که خود ما در خبر ورزشی بارها نوشتیم.

اما بهانه تکرار دوباره چیست؟ این فصل تراکتور با خرید بازیکنان بزرگ و آوردن اسکوچیچ و مهمتر از همه انتخاب سعید مظفری‌زاده به عنوان مدیرعامل، خیلی از اشتباهات قبلی را تکرار نکرد. تیمش را بالانس بست در هر پست سراغ انتخاب‌هایی رفت که به آنها نیاز داشت. نتیجه این شد که در شروع فصل تراکتور طی این سه مسابقه بهترین نمایش‌ها را ارائه داده و مدعی اصلی و جدی قهرمانی است.

حالا تراکتور بازیکنانی با تجربه در زمین دارد که شخصیت قهرمانی دارند. به بردن بازی‌ها و بالا بردن جام در پایان فصل عادت دارند و در کنار این با تجربه‌ها، جوانانی درخشان هم حضور دارند. تیم پرطرفدار که زیرساخت‌های مناسب برای تمرین و امکانات کافی و بودجه لازم برای قراردادها را دارد. این تراکتور که این هفته در مقابل هوادار اینگونه درخشان بازی کرد، انصافاً چیزی برای قهرمانی کم ندارد. فقط همه نگرانند که مبادا دوباره از داخل مجموعه تصمیمی گرفته شود که دودش به چشم تراکتور برود. مثل اتفاقی که در آخرین سال حضور تراکتور در کورس قهرمانی افتاد و با وجود ۵ بازی آسان آخر، تراکتور با دست خود قهرمانی را از خود گرفت...

اگرچه هوادار از هیچ نظر حریف تراکتور نبود اما در این مسابقه و علاوه بر چهار گلی که به ثمر رسید و آنچه در هایلایت بازی همه دیده‌اند، اتفاقاتی دیگر هم وجود داشت که کارشناسان را نسبت به موفقیت این تیم امیدوار می‌کند. در نیمه دوم که شجاعیان به زمین آمد، در یک صحنه این بازیکن با تجربه تمام توانش را جمع کرد تا به سوکول چیکالیشی، خرید جدید تراکتور تنه فنی بزند. چند متری که شجاعیان پرت شد، فاصله و تفاوت آمادگی بازیکن تراکتور با کاپیتان هوادار را نشان داد!

پاس های ریکی آلوز و ایگور پوستونسکی بهترین گواه برای فاصله فنی تراکتور با سایر مدعیان است. آقای پاس گل دو فصل اخیر لیگ برتر در دو بازی قبلی کاملاً زیر سایه هم بازی خود رفته بود. ببینید ایگور چه بازیکن توانمندی است که دیگر همه توپ‌ها به ریکاردو آلوز ختم نمی‌شود! تازه هر دو نفر پذیرفته‌اند که لقب ژنرال تراکتور متعلق به ترابی است. در همین بازی با هوادار ترابی در طول مسابقه همه جای زمین بود. همه توپ‌ها به او ختم می‌شد و او با سر بالا، تیمش را در کسری از ثانیه به حالت تهاجمی تغییر شکل می‌داد.

کافی است به ضربه آلوز که به تیر افقی برخورد کرد نگاه کنید. فقط یک بازیکن در کلاس جهانی می‌تواند بدون نگاه به دروازه و در کسری از ثانیه با یک چرخش، شلیکی به آن دقت به سمت دروازه روانه کند که با بدشانسی توپ به تیر خورد. این تراکتور مدعی جدی قهرمانی است و بزرگترین رقیبش نیز در دل خود باشگاه!